Het regent, het regent

27 november 2018 - Chipata, Zambia

Afgelopen week hebben we kennis gemaakt met het regenseizoen. Bijna elke dag heeft het wel even geregend of geonweerd. Het regenseizoen betekend ook iets minder hete nachten wat toch wel heel prettig is. Tot onze verbazing valt de stroom er niet eens heel vaak af en die enkele keren kunnen we het wel aan met de powerbank en de pizzatent (koken gaat ook op stroom).

Donderdag heb ik een erg leuke meeting gehad met de caregivers waar ik samen met Lindsey (student verpleegkundig) lesgaf over EHBO. Het was leuk om te zien hoe de vrouwen gemotiveerd waren om te leren en ook gelijk de handelingen op elkaar gingen oefenen. De groep is enthousiast over onze lessen en dat is zo leuk om te horen en te zien. Na de meeting gingen we opzoek naar een minibus maar die konden we niet vinden. Dus kregen we een lift in de laadbak van een pick-up gevuld met zand, heerlijk Afrikaans momentje.

Dit weekend zijn we weer naar Mfuwe gegaan omdat we het daar altijd zo naar onze zin hebben! Toen we aankwamen werd ons ineens een ander verblijf aangeboden omdat we inmiddels vaste klanten zijn. We mochten slapen in driepersoons chalets met een eigen badkamer en keuken. Toch wel een heel stuk beter dan onze tweepersoonstenten. We hebben het weekend ook erg geluk gehad, want ondanks dat we geen safari hadden geboekt hebben we een nijlpaard en een olifantenfamilie gespot. De nijlpaard was trouwens in het donker op maar enkele tientallen meters afstand.

Maandag ging ik samen met Lindsey en Christi naar de verjaardag van Sam. Dat was een zeer interessante avond. Voorafgaand aan het diner moesten we een stuk of 50 keer op de foto. Die foto’s moesten dan een beetje spontaan overkomen maar dat lukte niet echt omdat we constant in een positie werden gezet. Daarna gingen we aan tafel en moesten we nog een tijdje wachten, iedereen komt uiteraard te laat. Toen we compleet waren en moesten wachten op de bestelling gingen alle aanwezige ongeveer live. Ze waren allemaal alleen maar druk met hun mobieltjes en hadden totaal geen oog voor elkaar. Gelukkig hadden de meiden en ik de grootste lol met elkaar.

De projecten lopen niet allemaal even goed maar naar een evaluatie moment met onze docent in Nederland weten we weer hoe we verder moeten. Het blijft altijd zoeken wat wel en niet kan in de cultuur. Inmiddels ga ik al de tiende week in maar blijft het Afrikaanse leven me nog vaak verassen.

Foto’s